Ksiądz proboszcz Józef Rapierski podjął się budowy nowego kościoła w Dywitach. Dawny kościół w 1893 r. został rozebrany, a z zabytkowej budowli pozostały tylko cztery dolne kondygnacje wieży. W latach 1893-1894 podwyższono wieżę o dwie kondygnacje. Wieże kościoła wieńczy z przodu czterometrowy krzyż, a z tyłu chorągiewka z kutego żelaza z datą 1894. W kolejnych latach budowy wzniesiono z czerwonej cegły nową bryłę kościoła. Został on zaprojektowany przez architekta z Królewca, Fritza Heitmanna. Posiada on styl halowy, trójwymiarowy i orientowany. Kościół został wzniesiony na rzucie prostokąta z wyodrębnionym prezbiterium. Budynek kościoła (40mx17mx19m) zdobią liczne ostrołukowe i bliźniaczo półkoliste, tynkowe wnęki, wklęsłe fryzy i schodowe przyczółki. Dach nowo powstałego kościoła i wieża zostały pokryte dachówką. Do świątyni prowadzą trzy wejścia. Osiem granitowych filarów (po 3 tony) sprowadzono z kamieniołomów śląskich. Na siedmiu z nich umieszczono rzeźby apostołów, które zostały wykonane w 1895 r. Ołtarz główny został wykonany w 1895 r. przez Augusta Lorkowskiego z Gietrzwałdu. W kościele pozostawiono drewniane boczne ołtarze ze starego kościoła. Ambona neogotycka pochodzi z XIX w. Dnia 16 III 1894 r. wikariat generalny Kurii Biskupiej wydał zgodę na wykonanie do kościoła osiemnastogłosowych organów przez firmę Bruno Goebla z Ornety. Prace ukończono w 1895 r. Z końca XIX w. pochodzą także dwa konfesjonały. Drzwi wejściowe do kościoła i 88 ławek zostało wykonanych przez Trepowskiego zamieszkałego w Dobrym Mieście. Droga Krzyżowa została nabyta w 1895 r. i podarowana do kościoła przez mieszkańca Ługwałdu Barczewskiego. Kościół budowano w latach 1894-1897. Konsekrował go biskup polowy wojsk niemieckich, Adolf Namszanowski, kanonik warmiński.
