Działalność kolonizacyjna biskupów i kapituły rozpoczęła się w latach osiemdziesiątych XIII wieku, kiedy powstało Braniewo – najstarsze miasto dominium warmińskiego. Wiek XIV to czas, kiedy na ziemiach dzisiejszej Warmii, utworzono najwięcej miast i wsi. Większość kościołów na terenie biskupstwa powstawała we wsiach lokowanych na prawie chełmińskim. Akcję ich zakładania kapituła warmińska rozpoczęła w 1300 r. Tereny na których powstała wieś Dywity, nabył na własność biskup Jan Stryprock. Pierwsza wzmianka o Dywitach pochodzi z dokumentu datowanego na 15VII 1354 r. Niewielki pagórek, na którym stanął kościół, miał służyć pierwotnie, według podania, jako miejsce kultu pogańskiego. Pierwszy kościół na tym wzgórzu, wzniesiono prawdopodobnie w 1362 r. W przywileju lokacyjnym z 5 X 1366 został uposażony kościół pod wezwaniem św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza. Późnogotycki kościół parafialny w Dywitach został wzniesiony w XIV w. Wieżę wybudowano na przełomie XV i XVI w. Kościół był murowany z cegły, orientowany, salowy, prostokątny (21mx 10m). Po północnej stronie kościoła znajdowała się zakrystia (9mx4,5m), a po południowej, przy wieży, baptysterium, które miało budowę krzyżową. Schodowy przyczółek wschodniej ściany wieńczył krzyż.
