Organizacja i życie w parafii po 1945 r.

Kościół parafialny konsekrowany w 1897 r. nie uległ już żadnej przebudowie. W czasie walk w styczniu 1945 r. zostały tylko uszkodzone witraże i organy, wypalona została zakrystia. Spłonęły księgi parafialne z lat 1682-1945. Zginęła monstrancja z 1796 r. Rosjanie przez pewien czas trzymali także bydło w kościele. Do remontu kościoła przystąpiono już w 1945 roku. Pracowano przy zabytkowej wierzy. W latach 1946-1947 naprawiono witraże. W 1955 r. naprawiono sieć elektryczną i wzmocniono fundamenty świątyni, a w 1956 wymalowano prezbiterium. W 1960 r. wyremontowano 5 witraży i wstawiono dwa nowe. Mikrofony w kościele zostały zainstalowane w 1977 r. Osuszono teren wokół kościoła (1978 r.). Przeprowadzono kapitalny remont organów (1980r). Najpoważniejsze prace wewnątrz kościoła trwały w latach 1984-1987. Zlecono je Teodorze i Józefowi Stasiakom oraz Annie i Jerzemu Hlebowiczom. Kościól otrzymał polichromię, która w trzech etapach ukazuje historię zbawienia. W 1988 r. wymieniono przeciekające rynny na nowe z blachy cynkowej. W 1993 r. przystąpiono do remontu wierzy. Wyremontowano zakrystię od strony południowej, została ona także wyposażona w nowe dębowe meble. Pracę zakończono 25 X 1994 r. Zakrystia od strony północnej została wyremontowana w 2010 r.

/opracowano na podstawie książki Romualdy Jachnowicz, DYWITY, Z dziejów kościoła i parafii pw. Świętych Apostołów Szymona i Judy Tadeusza, Olsztyn 1999, s. 14-56/

W 2007 r. przystąpiono do remontu plebani. Wymieniono okna, instalacje elektryczną, Prace zostały zakończone w 2009 r. Przy wsparciu finansowym Urzędu Gminy w Dywitach i parafian w latach 2010-2011, przeprowadzono częściowy remont organów. Opiekę nad parafialnymi organami przejął Pan Andrzej Kowalewski z Braniewa, który 2011 r. przeprowadzał ich remont. Uwieńczeniem prac przy organach był koncert w niedzielę 18 września naszych młodych zdolnych parafian: Aleksandry Tarnowskiej, Piotra Kucińskiego i Dawida Olendzkiego. W „Kronice parafialnej” Ola Tarnowska napisała:
„Dzisiejszy koncert był naszym pierwszym na organach w Dywitach. Instrument po renowacji brzmi naprawdę imponująco dlatego też grało się z przyjemnością.”

**********

Życie parafii w Dywitach w okresie powojennym, to praca duszpasterska, którą prowadzili kolejni proboszczowie parafii. Wierni systematycznie gromadzili się na niedzielnych i tygodniowych Mszach św., uczestniczyli w rekolekcjach wielkopostnych i adwentowych. Parafia dwukrotnie została nawiedzona przez kopię obrazu Najświętszej Maryi Panny (1960, 1987), a w dniach od 4-5 października 2008 r., odbyła się peregrynacja obrazu Jezusa Miłosiernego. Do nadzwyczajnych form duszpasterstwa parafialnego należą Misje Święte . Przed II wojną światową ostatnie Misje miały miejsce w 1937 r. W powojennej historii parafii pierwsze Misje odbyły się w 1951 r. – następne 1961, 1975, 1986, 1997, 2010 r. Systematycznie też w tym czasie, była prowadzona katechizacja parafialna w Dywitach i Różnowie. Dzieci i młodzież przygotowywano do sakramentu bierzmowania i pierwszej Komunii św. Przy parafii istnieją także stowarzyszenia religijne. Wspólnota Żywego Różańca, grupa ministrancka, a od 2007 r. Wspólnota modlitewna Odnowy w Duchu Świętym. Każdego roku z Dywit na wrześniowy odpust do Sanktuarium Maryjnego w Gietrzwałdzie, wyrusza Piesza Pielgrzymka. Warto nadmienić, że pierwszy raz Piesza Pielgrzymka do Gietrzwałdu wyszła 12 września 2004 r. Pomysłodawcą i organizatorem był Pan Stefan Tucholski – nadzwyczajny szafarz Komunii świętej.