Pracował w parafii Dywity od 1937 roku, był proboszczem w trudnych latach powojennych. Urodził się 11.12.1895 r. w Garczu w powiecie Kartuzy. Studiował filozofię w Pelplinie w latach 1919-1920, a teologię w Braniewie w latach 1920-1924. Święcenia kapłańskie otrzymał z rąk bpa Augustyna Bladaua 10.02.1924 r. we Fromborku. W latach 1924-1928 pracował jako wikariusz w Barczewku, a później w parafii św. Jakuba w Olsztynie. W 1937 r. został proboszczem w parafii św. Apostołów Szymona i Judy Tadeusza w Dywitach. W czasie II wojny światowej zgłosił się do pracy w diecezji chełmińskiej. Dnia 2.02.1940 r. bp gdański C. M. Splett mianował go administratorem parafii w Nowej Cerkwi. Ks. Josef Hohmann, proboszcz parafii w Podgrodziu, udzielił schronienia ks. Pawłowi, który „całkiem nieoczekiwanie w ostatnich dniach sierpnia został aresztowany” przez gestapo. Cztery tygodnie był w więziony w gdańskim więzieniu. Wysiedlony został do Berlina, w którym przebywał do 1942 r. Następnie wrócił do Dywit.
W 1945 r. zostały zajęte przez polskie władze państwowe ziemia parafialna, plebania, wikariat, budynki gospodarcze. W tym trudnym czasie przeprowadzono remont kościoła, wieży, witraży i budynków gospodarczych.
Z dniem 27.07.1954 r. ks. Dziendzielewski został przeniesiony na nową parafię do Osieka, a w 1957 r. do Lamkowa, w którym pracował do 1963 r. Kardynał Stefan Wyszyński mianował go kanonikiem honorowym warmińskiej kapituły katedralnej w 1960 r. Jako emerytowany kapłan zatrzymał się w domu sióstr katarzynek w Ornecie. W 1965 roku wyjechał do Niemiec. Zmarł 4.05.1971 r. w Zulpich.
